Poród przedłużony – partus prolongatus

Zaprogramowanie i określenie dla poszczególnego porodu optymalnego czasu jego trwania jest sprawą przyszłości. Obecnie określony i przyjęty w praktyce średni czas trwania porodu, jako najbardziej korzystny dla płodu i matki, został wyprowadzony z przesłanek empirycznych i wynosi on dla pierwiastek około 9 godzin, a dla wieloródek około 5 godzin. Porodem przedłużonym (bierzemy pod uwagę tylko I i II okres porodu) określamy poród, który u pierwiastek trwa ponad 18 godzin, a u wieloródek ponad 10 godzin. Przedłużenie się porodu może dotyczyć zarówno I, jak i II okresu porodu lub tylko II okresu. Drugi okres porodu uważamy za przedłużony, jeżeli trwa u pierwiastki ponad 2 godziny, a ponad 1 godzinę u wieloródki. Postulat czynnego i racjonalnego prowadzenia porodu uwzględnia zarówno dobro płodu, jak i matki. Wiadomo bowiem, że im bardziej przedłuża się czas porodu, tym większe jest niebezpieczeństwo dla płodu. W porodzie przedłużonym stwierdza się prawie 3-krotnie większą umieralność śródporodową płodów, spowodowaną głównie: niedotlenieniem, zakażeniem, urazami. Poród przedłużony ma również duży wpływ na zachorowalność noworodków oraz na ich późniejszy psychofizyczny rozwój. U matek w porodzie przedłużonym zwiększa się liczba obrażeń kanału rodnego, skutkiem zwiększonej liczby zabiegów położniczych oraz trudności przy przechodzeniu główki przez kanał rodny, częściej występują też: kwasica rodzącej, zakażenia wewnątrzmaciczne i powikłania III okresu. Kwasica jest wynikiem skurczów macicy, a nierzadko dodatkowo głodzenia rodzącej. W wyniku przedłużonego porodu oraz licznych przeprowadzonych badań zwiększa się liczba zakażeń. Długa czynność skurczowa może doprowadzić do wyczerpania mięśnia macicznego i zaburzenia jego kurczliwości w III okresie porodu, co z kolei prowadzi do zwiększonej utraty krwi, aż do krwotoku włącznie. Przyjmuje się, że liczba powikłań związanych z przedłużaniem się porodu rośnie proporcjonalnie do czasu trwania porodu.