Rozpoznanie nieprawidłowej miednicy

Rozpoznanie ustalamy na podstawie: Wywiadu: pytamy ciężarną, rodzącą, o choroby układu kostnego, nieszczęśliwe wypadki, przebieg poprzednich ciąż i porodów. Badania ogólnego: zniekształcenia kręgosłupa i kończyn dolnych, objawy krzywicy, gruźlicy, zwracamy uwagę na wzrost. Badania położniczego: kształt brzucha (obwisły, spiczasty), część przodująca i jej stosunek do wchodu (najczęściej nie ustalona, balotuje nad wchodem), badanie zewnętrzne — wartości zewnętrznych wymiarów miednicy odbiegają od prawidłowych, czworobok Michaelisa zniekształcony. Badania wewnętrznego: ze szczególnym zwróceniem uwagi na wymiar prosty wchodu, który w miednicach płaskich najczęściej jest skrócony. W miednicach płaskich do wzgórka kości krzyżowej dochodzi się z łatwością, w miednicach ogólnie ścieśnionych można badać całą powierzchnię kości krzyżowej, w miednicach typu męskiego stwierdza się brak krzywizny kości krzyżowej, łuk łonowy jest ostry, wychód miednicy zwężony w wymiarze poprzecznym bądź prostym. Określamy stosunek części przodującej płodu do wchodu miednicy. Przy wątpliwościach wykonujemy rtg miednicy, pelwime- trię bądź cefalometrię. U płodów częściej obserwuje się nadmierną adaptację główki, obrzęk porodowy, urazy czaszki i uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.