Zwiększone napięcie macicy

Istotę zaburzenia czynności porodowej w związku z wysokim napięciem spoczynkowym — czynnym (spowodowanym zmianami fizykochemicznymi w komórce), biernym (z nadmiernego rozciągnięcia mięśnia) oraz samoistnym (o nie znanej etiologii) — stanowi podwyższone ciśnienie wewnątrzmaciczne, które wynosi w spoczynku około 20—30 mm Hg, a podczas czynności skurczowej wykazuje wychylenia o dalsze 20— 30 mm Hg. Amplitudy skurczów są więc obniżone, postąp porodu utrudniony. Klinicznie odnosi się wrażenie, że macica znajduje się w ciągłym skurczu. Trzeba przy tym dodać, że wysokie napięcie bierne i samoistne trwa od samego początku porodu i tym różni się głównie od zwiększonego napięcia typu skurczowego, które ujawnia się zazwyczaj po dłuższym okresie prawidłowej akcji porodowej, np. w związku z przedawkowaniem oksytocyny. Sposób postępowania zależy od typu. zaburzenia. Na przykład przy wysokim napięciu z rozciągnięcia mięśnia, jakie spotyka się najczęściej przy wielowodziu, wskazane jest postępowanie przyczynowe, a więc przebicie pęcherza płodowego. Po odpłynięciu płynu owodniowego — powolnym — wyzwala się zazwyczaj dość szybko samoistna prawidłowa czynność skurczowa. Przy wysokim napięciu wyjściowym, spowodowanym przedwczesnym oddzieleniem prawidłowo usadowionego łożyska, zachodzi oczywiście konieczność rozwiązania cięciem cesarskim. Przy wysokim napięciu typu skurczowego dobre wyniki można otrzymać przez równoczesne dożylne wkraplanie fenaktylu z dolarganem i oksytocyną. Dawkę leków należy przy tym tak uregulować, aby rodzącą utrzymać w senności, znieść bolesność odczuwania skurczów i zachować na odpowiednim poziomie wysokość napięcia mięśnia.