Mechanizm porodu

Wszystkie odmiany położenia miednicowego cechuje prawie identyczny mechanizm porodowy, zbieżny z mechanizmem porodu płodu w położeniu główkowym. W mechanizmie tym można wydzielić 5 następujących po sobie etapów: wstawianie się do wchodu miednicy części przodującej i przejście jej przez kanał rodny; rodzenie się części przodującej; rodzenie się tułowia płodu; rodzenie się barków płodu; rodzenie się główki płodu. Pośladki do wchodu miednicy wstawiają się wymiarem międzykrętarzowym (szerokość bioder) w poprzeczny lub skośny wymiar miednicy (grzbiet najczęściej zwrócony jest do przodu brzucha matki) i w ten sposób schodzą aż na dno miednicy. Zwrot wymiaru międzykrętarzowego do wymiaru prostego ma miejsce na wysokości cieśni miednicy. Poród pośladków płodu jest możliwy na skutek bocznego zgięcia części lędźwiowej kręgosłupa płodu. Jako pierwszy pod spojeniem łonowym ukazuje się pośladek przedni, a następnie przez dalsze zgięcie boczne lędźwiowej części kręgosłupa po kroczu rodzi się pośladek tylny. Punktem podparcia dla porodu pośladków jest górny brzeg talerza kości biodrowej. Po urodzeniu się pośladków, wskutek jeszcze silniejszego bocznego zgięcia kręgosłupa lędźwiowego i piersiowego, rodzi się tułów płodu aż po dolny kąt łopatek. W tym momencie wypadają na zewnątrz nóżki płodu, a grzbiet płodu, skutkiem wstawiania się barków płodu swoim największym wymiarem w skośny lub poprzeczny wymiar wchodu miednicy, zwraca się w kierunku spojenia łonowego. Barki płodu, tak jak weszły do miednicy, tak schodzą na jej dno. Dopiero na dnie wstawiają się swoim największym wymiarem w prosty wymiar miednicy i przy dalszym postępie porodu kolejno rodzi się przedni bark od spojenia łonowego i tylny po kroczu. Poród główki rozpoczyna się w momencie urodzenia się tułowia po dolny kąt przedniej łopatki. Główka wówczas, w ułożeniu przygięciowym, szwem strzałkowym wstawia się w wymiar poprzeczny lub skośny wchodu miednicy, a po urodzeniu się barków dokonuje zwrotu wewnętrznego i potylicą zwraca się do spojenia łonowego, a twarzą w kierunku kości krzyżowej. Główka, opierając się o spojenie łonowe, rodzi się przez odgięcie i kolejno ukazują się: bródka, twarz, czoło i tyłogłowie; główka więc rodzi się najkorzystniejszą, podpotylicowo-ciemieniową płaszczyzną miarodajną. Mechanizm porodowy przy ułożeniach stópkowych i kolankowych jest podobny. Przebieg porodu jednak może być dłuższy i bardziej niekorzystny, ponieważ obwód części przodującej w tych przypadkach jest znacznie mniejszy od następującej główki.