Bajpas sercowy: co powinieneś wiedzieć o operacji i rehabilitacji

Bajpas, czyli chirurgiczne omijanie zwężeń tętnic, to kluczowy zabieg ratujący życie pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Współczesna medycyna wykazuje, że poprawa przepływu krwi przez serce, osiągnięta dzięki wszczepieniu pomostów naczyniowych, może znacznie zwiększyć jakość życia oraz zredukować ryzyko poważnych powikłań, takich jak zawał serca. Zrozumienie mechanizmów działania bajpasów, ich wskazań oraz przeciwwskazań to nie tylko kwestia medyczna, ale także osobista — dla wielu pacjentów to szansa na nowy początek. Dowiedz się, jak wygląda proces kwalifikacji do zabiegu oraz jakie są alternatywy dla operacji bajpasów, które mogą być zastosowane w leczeniu schorzeń serca.

Czym jest bajpas i jak działa?

Bajpas, znany również jako pomost naczyniowy, to element układu krwionośnego, który umożliwia ominięcie zwężonych obszarów w tętnicach. Jego głównym celem jest skierowanie krwi do regionów serca, które cierpią na niedokrwienie spowodowane zablokowaniem lub uszkodzeniem naczyń.

Operacja bajpasów należy do najczęściej przeprowadzanych procedur kardiochirurgicznych na całym świecie. Jej podstawowym zadaniem jest przywrócenie prawidłowego ukrwienia serca, co znacząco wpływa na poprawę jakości życia pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Podczas zabiegu chirurg wprowadza bajpas, który może być wykonany z:

• naturalnych naczyń krwionośnych pacjenta,
• materiałów sztucznych.

W ten sposób krew może ominąć zwężoną część tętnicy. Skutecznie przeprowadzona operacja bajpasów przyczynia się do:

• znaczącej poprawy przepływu krwi,
• zmniejszenia bólu w klatce piersiowej,
• poprawy funkcji serca.

Dodatkowo, ryzyko poważnych powikłań związanych z chorobami serca zostaje istotnie zredukowane. Warto jednak pamiętać, że każdy przypadek jest unikalny, a wyniki mogą się różnić w zależności od ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz szczegółów przeprowadzonego zabiegu.

Jakie są najczęstsze przyczyny i wskazania do wykonania operacji bajpasów?

Najczęstszym powodem, dla którego wykonuje się operacje bajpasów, jest zaawansowana choroba wieńcowa, często spowodowana miażdżycą. W takiej sytuacji naczynia wieńcowe mogą ulegać zwężeniu lub całkowitemu zablokowaniu, co poważnie ogranicza dopływ krwi do mięśnia sercowego. Inne czynniki, które mogą skłonić do wszczepienia bajpasów, to:

• zawał serca,
• ciężka duszność,
• ból w klatce piersiowej.

Decyzję o przeprowadzeniu zabiegu podejmują specjaliści, opierając się na wynikach koronarografii – badania, które umożliwia ocenę stanu naczyń wieńcowych. Przy wyborze metody leczenia lekarze z uwagą analizują kilka aspektów, takich jak:

• stopień zmian w naczyniach,
• dolegliwości zgłaszane przez pacjenta,
• wyniki badań diagnostycznych.

Regularne wizyty kontrolne oraz dokładna diagnostyka odgrywają kluczową rolę w ustalaniu, kiedy warto rozważyć operację bajpasów. W moim doświadczeniu, im szybciej wykryje się problemy z ukrwieniem serca, tym lepsze są szanse na pomyślną interwencję.

Jakie są przeciwwskazania do przeprowadzenia pomostowania aortalno-wieńcowego?

Przeciwwskazania do przeprowadzenia pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów. Właściwe rozpoznanie tych przeciwwskazań może znacznie zredukować ryzyko wystąpienia powikłań. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć:

• aktywne choroby nowotworowe,
• niewydolność serca,
• zaawansowane choroby płuc,
• choroby nerek.

Kardiolog jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji o przeprowadzeniu zabiegu, przeprowadzając dokładną ocenę stanu zdrowia pacjenta. Wskazania do operacji opierają się na starannej analizie wyników badań diagnostycznych oraz ogólnego stanu pacjenta. Na przykład, w przypadku stwierdzenia aktywnej choroby nowotworowej, ryzyko powikłań podczas zabiegu i po nim znacząco rośnie, co może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Dlatego każdy pacjent powinien przejść szczegółowe badania i oceny przez specjalistę przed podjęciem decyzji o pomostowaniu aortalno-wieńcowym. Im bardziej skomplikowany stan zdrowia, tym precyzyjniejsza analiza jest wymagana.

Jakie badania diagnostyczne pomagają w kwalifikacji do zabiegu bajpasów?

Aby pacjent mógł zostać zakwalifikowany do operacji bajpasów, niezbędne są różnorodne badania diagnostyczne. Kluczowe z nich to:

• koronarografia,
• EKG serca,
• ECHO serca.

Koronarografia, będąca badaniem inwazyjnym, umożliwia ocenę kondycji naczyń wieńcowych, co pozwala na identyfikację ewentualnych zwężeń lub zatorów. Jest to ważny element, który wpływa na decyzję o przeprowadzeniu zabiegu bajpasów. EKG serca koncentruje się na elektrycznej aktywności serca, ujawniając ewentualne zaburzenia mogące sugerować problemy z ukrwieniem mięśnia sercowego. ECHO serca, znane także jako echokardiografia, pozwala na szczegółową ocenę struktury oraz funkcji serca. Te dane są kluczowe w procesie kwalifikacji do operacji.

Wyniki tych badań odgrywają fundamentalną rolę w podjęciu decyzji o operacji bajpasów. Warto omówić je z lekarzem, aby ustalić najbardziej optymalny plan leczenia. Z własnego doświadczenia wiem, że staranna analiza wyników potrafi znacząco wpłynąć na dalsze etapy terapeutyczne.

Jakie naczynia krwionośne są wykorzystywane do wykonania pomostów naczyniowych?

Pomosty naczyniowe odgrywają kluczową rolę w chirurgii sercowo-naczyniowej, a ich przygotowanie wymaga starannego doboru odpowiednich naczyń krwionośnych. Najczęściej wykorzystywane są tętnice wieńcowe, które zasilają serce krwią. Głównym celem operacji bajpasu jest utworzenie alternatywnej ścieżki dla krwi, co znacząco poprawia jej przepływ w przypadku zwężeń lub zatorów w naczyniach.

Oprócz tętnic wieńcowych, istnieje również możliwość użycia innych naczyń, takich jak:

• tętnice udowe,
• tętnice promieniowe,
• tętnice piersiowe wewnętrzne.

W szczególnych przypadkach, gdy klasyczne metody nie są wystarczające, stosuje się syntetyczne rurki, które pełnią funkcję sztucznych naczyń.

Decyzja o doborze odpowiednich naczyń krwionośnych zależy od kilku czynników, takich jak:

• stan zdrowia pacjenta,
• lokalizacja zwężeń,
• ogólna kondycja układu krążenia.

Staranny wybór może istotnie poprawić ukrwienie serca, przyczyniając się do lepszego samopoczucia pacjentów po zabiegu. Każdy przypadek jest unikalny, dlatego decyzje odnośnie do wyboru naczyń powinny opierać się na rzetelnej ocenie.

Jak przebiega operacja kardiochirurgiczna pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG)?

Operacja kardiochirurgiczna pomostowania aortalno-więńcowego (CABG) to skomplikowany zabieg, który trwa zazwyczaj od 3 do 5 godzin. Głównym celem tej procedury jest wszczepienie bajpasów, które łączą aortę z naczyniami wieńcowymi, co umożliwia ominięcie zablokowanych lub zwężonych tętnic serca. Cały proces odbywa się w znieczuleniu ogólnym, co zapewnia pacjentowi komfort i nieodczuwanie bólu.

• korzystanie z krążenia pozaustrojowego,
• ciągły dostęp do serca,
• jednoczesne filtrowanie i natlenianie krwi.

Ocena stanu zdrowia pacjenta oraz dobór odpowiednich metod chirurgicznych opierają się na wynikach wcześniejszych badań i wytycznych lekarzy. Każdy przypadek ma swoje unikalne cechy, co wpływa na wybór technik operacyjnych.

Zabieg CABG wymaga bliskiej współpracy różnorodnych specjalistów, w tym:

• kardiochirurgów,
• anestezjologów,
• pielęgniarzy.

Ci specjaliści przez cały czas dbają o bezpieczeństwo pacjenta. Ta zespołowa praca jest niezbędna dla pomyślnego przebiegu operacji oraz dla sprawnego powrotu do zdrowia po zabiegu.

Jak wygląda krążenie pozaustrojowe podczas operacji pomostowania?

Krążenie pozaustrojowe wykorzystuje specjalistyczną maszynę, która naśladuje funkcje serca i płuc podczas operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Ten aparat, znany jako urządzenie do krążenia pozaustrojowego, przejmuje kontrolę nad pompowaniem krwi oraz jej utlenowaniem. Dzięki temu chirurg ma możliwość działania w warunkach bezkrwawych.

Transportując krew z organizmu pacjenta, ryzyko wewnętrznego krwawienia ulega znacznemu zmniejszeniu. Takie rozwiązanie poprawia również widoczność podczas zabiegu, co pozwala na precyzyjne wykonanie operacji, wpływając tym samym na skuteczność oraz bezpieczeństwo pacjenta.

Krążenie pozaustrojowe odgrywa kluczową rolę w każdej operacji kardiochirurgicznej, w tym w zabiegach pomostowania. Kiedy pacjent jest podpięty do urządzenia, chirurg może skupić się na naprawie uszkodzeń w naczyniach wieńcowych. To z kolei sprzyja lepszemu ukrwieniu serca oraz przywraca prawidłowy przepływ krwi w organizmie.

To nowoczesne podejście znacząco podnosi szanse na pomyślne zakończenie operacji i poprawę zdrowia pacjenta po zabiegu. Niemniej jednak, ważne jest, aby mieć na uwadze, że skuteczność krążenia pozaustrojowego w dużej mierze zależy od doświadczenia zespołu chirurgicznego oraz jakości zastosowanego sprzętu.

W jaki sposób bajpas poprawia ukrwienie serca i przepływ krwi?

Bajpas to istotny zabieg w terapii choroby niedokrwiennej serca, który znacząco poprawia ukrwienie i krążenie w obrębie serca. Poprzez skierowanie krwi do nowego naczynia omijającego zablokowaną lub zwężoną tętnicę, bajpas dostarcza sercu więcej tlenu oraz istotnych składników odżywczych.

Ten zabieg tworzy alternatywne trasy dla przepływu krwi, co skutkuje efektywniejszym transportem substancji odżywczych do mięśnia sercowego. Wiele osób po operacji odczuwa poprawę wydolności swojego serca. Co więcej, objawy takie jak duszności i ból w klatce piersiowej, które często są efektem niedokrwienia, ulegają zmniejszeniu. Dlatego bajpas odgrywa kluczową rolę w terapii, szczególnie w przypadkach zaawansowanej choroby wieńcowej, gdzie inne metody leczenia mogą okazać się niewystarczające.

Zwiększając przepływ krwi, bajpas również obniża ryzyko poważnych komplikacji kardiologicznych, jak zawał serca. Finalnym rezultatem operacji jest znaczne polepszenie jakości życia pacjentów. To sprawia, że zabieg ten ma nie tylko znaczenie medyczne, ale również pozytywnie wpływa na codzienne samopoczucie.

Efekty operacji bajpasu:

	korzyści	objawy	ryzyko
przepływ krwi	poprawa transportu substancji odżywczych	zmniejszenie duszności	obniżone ryzyko zawału serca
jakość życia	wzrost wydolności serca	mniejsze bóle w klatce piersiowej	—

Pamiętaj, że każdy przypadek jest unikalny, a wyniki mogą się różnić w zależności od ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz stopnia zaawansowania choroby.

Jak bajpas pomaga w leczeniu choroby wieńcowej i niedokrwiennej serca?

Bajpas to procedura operacyjna, uznawana za najlepszą metodę w terapii choroby wieńcowej oraz niedokrwiennej serca. Zabieg ten skutecznie omija zwężenia tętnic, co znacznie polepsza przepływ krwi. Dzięki temu pacjenci mają mniejsze ryzyko wystąpienia zawału serca, co pozytywnie wpływa na ich jakość życia i bezpieczeństwo zdrowotne.

W trakcie operacji bajpasu chirurdzy stosują różnorodne techniki, a ich głównym celem jest połączenie tętnicy głównej z obszarami serca, które wymagają lepszego ukrwienia, omijając zablokowane miejsca. Procedurę można przeprowadzić, wykorzystując tętnice lub żyły pacjenta, co wspiera naturalny obieg krwi.

Dzięki bajpasowi serce zyskuje nowy szlak krwi, który pozwala ominąć uszkodzone fragmenty. Taki zabieg sprzyja lepszemu dotlenieniu mięśnia sercowego. W rezultacie, nie tylko łagodzi to objawy, ale również rehabilituje serce, przywracając mu normalne funkcje.

Osoby, które przeszły operację bajpasu, często odczuwają znaczną ulgę oraz poprawę jakości życia, co ma dla nich ogromne znaczenie. Co więcej, zazwyczaj szybko po zabiegu z reguły obserwuje się poprawę funkcji serca oraz wzrost aktywności fizycznej, co pozytywnie wpływa na ich zdrowie. Z mojego doświadczenia wynika, że istotne jest, aby pacjenci aktywnie uczestniczyli w rehabilitacji pooperacyjnej, ponieważ ich zaangażowanie może znacząco przyspieszyć proces powrotu do zdrowia.

Jakie są alternatywy dla operacji bajpasów i kiedy są stosowane?

Angioplastyka wieńcowa to jedna z głównych alternatyw dla operacji pomostowania serca, zwłaszcza w przypadku łagodniejszej postaci choroby wieńcowej. W trakcie tego zabiegu, ciasne naczynie jest poszerzane przy użyciu balonu, co pomaga poprawić krążenie krwi. Ta procedura jest mniej inwazyjna, a czas rekonwalescencji zazwyczaj bywa krótszy w porównaniu do tradycyjnych operacji bajpasów.

Decyzja o przeprowadzeniu angioplastyki opiera się na ogólnym stanie zdrowia pacjenta oraz wynikach diagnostycznych. Gdyby ta metoda nie przyniosła oczekiwanych efektów, lub choroba okazała się bardziej zaawansowana, lekarze mogą wtedy zasugerować operację pomostowania. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy przypadek jest wyjątkowy, dlatego decyzje podejmowane są po dokładnej analizie.

Inne dostępne opcje leczenia obejmują terapie farmakologiczne, które mają na celu poprawę kondycji naczyń krwionośnych oraz zmniejszenie ryzyka zakrzepów. W takich przypadkach stosuje się leki przeciwpłytkowe, wspomagające prawidłowe krążenie. Niemniej jednak nie zastąpią one operacyjnej interwencji. W moim doświadczeniu, pacjenci często pytają o skuteczność tych leków w porównaniu do zabiegów chirurgicznych.

Wybór alternatywnych metod leczenia, takich jak angioplastyka wieńcowa, powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb pacjenta. Kluczowe jest, aby pacjenci aktywnie uczestniczyli w podejmowaniu decyzji dotyczących swojego leczenia, co może pozytywnie wpłynąć na rezultaty zdrowotne.

Jakie są ryzyka i możliwe powikłania po operacji bajpasów?

Operacja bajpasów, mimo stosunkowo niskiego ryzyka powikłań, niesie ze sobą pewne zagrożenia. Do najpoważniejszych z nich zaliczają się:

• zawał serca,
• udar mózgu,
• infekcje rany,
• krwawienia.

Statystyki wskazują, że ryzyko śmierci podczas tego zabiegu wynosi około 1%.

W trakcie rekonwalescencji mogą wystąpić dodatkowe problemy zdrowotne. Pacjenci czasami borykają się z:

• zapalenie płuc,
• zatorowość płucna,
• ostra niewydolność nerek.

Szczególnie narażeni są starsi pacjenci oraz osoby z innymi schorzeniami.

Powikłania mogą się pojawić zarówno wkrótce po operacji, jak i później. Dlatego istotne jest, by pacjenci i ich rodziny byli tego świadomi jeszcze przed zabiegiem. Warto rozważyć różne metody zapobiegawcze, które mogą wspierać rekonwalescencję i ograniczać ryzyko komplikacji. Na przykład, właściwa rehabilitacja pooperacyjna może znacznie przyspieszyć proces zdrowienia.

Jakie powikłania pooperacyjne mogą wystąpić i jak im zapobiegać?

Powikłania pooperacyjne znacząco wpływają na proces zdrowienia po operacjach bajpasów. Do najczęstszych komplikacji zalicza się:

• infekcje,
• zawał serca,
• udar mózgu.

Aby skutecznie im przeciwdziałać, kluczowe jest wprowadzenie odpowiednich kroków zapobiegawczych.

W prewencji powikłań pooperacyjnych istotną rolę odgrywa terapia przeciwpłytkowa, która wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Dzięki temu można ograniczyć ryzyko formowania się skrzepów. Warto także rozważyć modyfikacje stylu życia:

• zdrowa dieta,
• regularne ćwiczenia fizyczne,
• rezygnacja z palenia tytoniu.

Te zmiany mogą przynieść znaczące korzyści.

Słuchanie zaleceń lekarza oraz troska o rehabilitację pooperacyjną może znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań. To z kolei sprzyja szybszemu powrotowi do zdrowia. Nie można zapominać o regularnych wizytach kontrolnych, które są kluczowe dla utrzymania dobrego stanu zdrowia po operacji. Każdy przypadek jest wyjątkowy, dlatego indywidualne podejście do rehabilitacji może prowadzić do lepszych wyników.

Jak przebiega rehabilitacja kardiologiczna po operacji wszczepienia bajpasów?

Rehabilitacja kardiologiczna po operacji bajpasów trwa od 6 do 12 tygodni. Głównym celem tego procesu jest poprawa kondycji serca oraz ogólnego zdrowia pacjentów. Programy rehabilitacyjne są dostosowane do indywidualnych potrzeb, a kluczowym ich elementem jest aktywność fizyczna. Regularne ćwiczenia wspierają proces zdrowienia, przyczyniając się do lepszej wydolności serca i sprawności fizycznej.

Edukacja dotycząca zdrowego stylu życia odgrywa niezwykle istotną rolę w rehabilitacji. Pacjenci dowiadują się, jak powinna wyglądać prawidłowa dieta, która powinna być:

• bogata w błonnik,
• wypełniona owocami i warzywami,
• uboga w tłuszcze nasycone oraz sól.

Warto także zwrócić uwagę na stres, który negatywnie wpływa na zdrowie serca. Przestrzeganie zaleceń lekarza oraz regularne wizyty kontrolne są kluczowe w procesie powrotu do zdrowia.

W trakcie rehabilitacji ważna jest umiarkowana aktywność fizyczna, dostosowana do aktualnego stanu zdrowia pacjenta. Zazwyczaj zaleca się ćwiczenia aerobowe, takie jak spacery czy jazda na rowerze, które korzystnie wpływają na ukrwienie serca. Regularne wysiłki fizyczne mogą:

• poprawić samopoczucie,
• zwiększyć energię,
• podnieść jakość życia.

Należy jednak pamiętać, że każdy pacjent może różnie reagować na wysiłek, dlatego ważne jest monitorowanie postępów oraz dostosowanie intensywności ćwiczeń do indywidualnych potrzeb.

Jakie znaczenie ma terapia przeciwpłytkowa i farmakoterapia po zabiegu?

Terapia przeciwpłytkowa oraz farmakoterapia po zabiegu bajpasów odgrywają kluczową rolę w redukcji ryzyka powikłań, takich jak zawał serca. Po operacji pacjenci zazwyczaj stosują leki przeciwpłytkowe, które mają na celu zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w stentach lub pomostach naczyniowych. Badania wskazują, że tego rodzaju leczenie znacząco obniża ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych oraz poprawia długofalowe wyniki zdrowotne.

Oprócz tego farmakoterapia obejmuje również leki, które skutecznie redukują ciśnienie krwi oraz poziom cholesterolu – to istotne dla zachowania zdrowia serca. Leki obniżające ciśnienie są kluczowe, ponieważ pomagają w utrzymaniu stabilności hemodynamicznej, co jest niezbędne po zmianach w ukrwieniu serca, jakie mają miejsce po zabiegu. Statyny, a więc leki mające na celu obniżenie cholesterolu, wspierają stabilizację blaszki miażdżycowej, co z kolei zmniejsza ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Regularne monitorowanie stanu zdrowia po operacji oraz dostosowanie leczenia farmakologicznego do indywidualnych potrzeb pacjenta są fundamentalne dla skuteczności całej terapii. Takie podejście przyczynia się do poprawy jakości życia po zabiegu bajpasów. Warto mieć na uwadze, że każdy pacjent reaguje na leczenie w różny sposób. Dlatego lekarz powinien regularnie sprawdzać skuteczność terapii i w razie potrzeby wprowadzać odpowiednie korekty.

Jakie znaczenie ma aktywność fizyczna po zabiegu bajpasów?

Aktywność fizyczna po zabiegu bajpasów odgrywa kluczową rolę w poprawie kondycji serca oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Regularne ćwiczenia mogą:

• przyspieszyć proces rehabilitacji,
• zwiększyć wydolność organizmu,
• zmniejszyć ryzyko powikłań po operacji.

Zazwyczaj zaleca się umiarkowany wysiłek, taki jak:

• spacery,
• jazda na rowerze,
• pływanie.

Tego typu aktywności nie tylko poprawiają krążenie, ale również mają korzystny wpływ na samopoczucie psychiczne, redukując stres i podnosząc nastrój.

Osoby po zabiegu bajpasów powinny regularnie współpracować z lekarzem oraz fizjoterapeutą, aby stworzyć spersonalizowany plan treningowy. Powinien on brać pod uwagę zarówno stan zdrowia, jak i poziom sprawności konkretnej osoby. Każdy pacjent jest unikalny, dlatego to, co sprawdziło się u jednej osoby, niekoniecznie będzie odpowiednie dla innej. Dzięki konsekwentnej aktywności fizycznej pacjenci mogą szybko wrócić do formy po operacji oraz zmniejszyć ryzyko wystąpienia przyszłych chorób sercowo-naczyniowych.

Wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych oraz regularnego wysiłku po zabiegu bajpasów jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów. Systematyczne monitorowanie postępów oraz adaptowanie planu do zmieniających się potrzeb może przynieść znaczne, pozytywne efekty.

Jak choroba miażdżycowa wpływa na konieczność wykonania pomostowania?

Choroba miażdżycowa znacząco zwiększa konieczność przeprowadzenia pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Powoduje, że tętnice wieńcowe ulegają zwężeniu, co może prowadzić do niedokrwienia serca. W przypadkach, gdy zwężenie jest znaczne, bajpas może skutecznie przywrócić prawidłowy przepływ krwi do mięśnia sercowego.

Miażdżyca to proces, polegający na odkładaniu się blaszek miażdżycowych na ścianach tętnic, co powoduje ich sztywność i zwężenie, a tym samym utrudnia przepływ krwi. U pacjentów z zaawansowaną formą tej choroby naczynia sercowe mogą być bardzo wąskie, co sprawia, że nie dostarczają one wystarczającej ilości tlenu. W rezultacie mogą pojawić się takie objawy jak:

• ból w klatce piersiowej,
• zwiększone ryzyko zawału serca.

Z tego powodu pomostowanie aortalno-wieńcowe staje się niezwykle ważnym zabiegiem, który ma na celu ominięcie zwężonych tętnic i przywrócenie odpowiedniego ukrwienia serca. Dzięki temu pacjenci mogą znacząco poprawić jakość swojego życia, a także zmniejszyć ryzyko poważnych incydentów sercowych. Warto jednak pamiętać, że efektywność zabiegu jest często uzależniona od ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz stopnia zaawansowania miażdżycy.