Słaba czynność skurczowa macicy

Słaba czynność skurczowa macicy jest najczęstszą postacią zaburzeń sił porodowych (około 15% wszystkich porodów) i główną przyczyną porodów przedłużonych. Skurcze są zgodne z zasadą potrójnie zstępującej zależności, ale o niskiej amplitudzie, rzadkie, nieregularne i krótkie, czego efektem jest bardzo powolny postęp w rozwieraniu się ujścia. Jeśli taka czynność skurczowa utrzymuje się również w II i III okresie porodu, wzrasta wówczas niepomiernie niebezpieczeństwo dla płodu (niedotlenienie, zakażenie) i dla matki (zaburzenia w oddzielaniu łożyska, krwotoki). Jako przyczyny tzw. pierwotnie słabych skurczów, czyli nieprawidłowych już od samego początku porodu, wymienia się najczęściej zaburzenia biochemiczne układu kurczliwego lub systemu pobudzającego i energetycznego, niedorozwój i nieprawidłowości wrodzone macicy. Napięcie mięśniowe jest w tych stanach zazwyczaj prawidłowe lub nieco obniżone. Przyczyną pierwotnie słabej dynamiki porodowej może być także nadmierne rozciągnięcie mięśnia macicy (np. przy wielowodziu, ciąży mnogiej) i wówczas napięcie spoczynkowe jest znacznie wzmożone. Wysokie napięcie spoczynkowe występuje także przy wtórnym osłabieniu skurczów macicy, zdarzającym się np. na skutek wyczerpania mięśnia w związku z przeszkodą porodową. Ponieważ stany te (z wysokim napięciem) wymagają zasadniczo odmiennego sposobu postępowania klinicznego niż przy słabej czynności skurczowej z prawidłowym napięciem spoczynkowym, postanowiono omówić je wraz z zaburzeniami o podobnych cechach.