Dominacja gałki bladej i aktywność ruchowa

Już od pierwszych minut życia niedojrzałość układu nerwowego i rozwój najstarszych filogenetycznie części mózgu (gałki bladej, wzgórza) ma wpływ na czynność noworodka. Wyrazem tego są: 1. specyficzna aktywność ruchowa, 2. wzmożone napięcie mięśni, 3. specyficzne reakcje odruchowe. Ruchy i napięcie mięśniowe są przejawem automatyzmu gałki bladej. Zasadniczą różnicą pomiędzy noworodkiem a starszym dzieckiem jest brak czynności prążkowia i kory dwóch pięter kształtujących kinetykę. Różni badacze określają noworodka jako istotę: gałkową, wzgórzowo-gałkową, korowo-podkorowo-rdzeniową. Istotą kinetyki noworodka jest przewaga mechanizmów zginających nad prostującymi, ruchy są nieskoordynowane i niecelowe, dotyczą przeważnie kończyn, tułów jest mało ruchliwy. Niedostatecznie zróżnicowana budowa rdzenia kręgowego w tym okresie życia i brak hamowania ponadodcinkowego tłumaczą rozprzestrzenianie się reakcji na szereg grup mięśniowych tej samej i przeciwnej strony. Każdy ruch jest ruchem nadmiernym, pociąga za sobą maksymalny wysiłek i ma charakter uogólniony.