Przestawienie układu krążenia

W krążeniu płodowym, w prawym przedsionku, krzyżują się dwa strumienie krwi: pierwszy z żyły próżnej górnej z krwią słabo utlenowaną, drugi z żyły próżnej dolnej z krwią dobrze utlenowaną. Oba te strumienie omijają płuca i krew z prawego serca w 85% przechodzi przez przewód tętniczy, a tylko w 15% zaopatruje płuca. Praca serca płodu jest duża, prawa komora większa niż lewa, gdyż zadaniem jej jest przepychanie krwi przez łożysko i naczynia pępowinowe. W miarę wzrostu płodu wzrasta zapotrzebowanie na tlen, co zostaje wyrównane przez: zwiększenie odsetka hemoglobiny płodowej i liczby krwinek czerwonych, zwiększenie szybkości przepływu krwi, równocześnie z rozwijającą się czynnością układu autonomicznego. Regulacja wegetatywna czynności serca wykształca się około 33—34 tygodnia życia płodowego, w okresie, w którym i ośrodkowy układ nerwowy osiąga już pewną dojrzałość. W chwili urodzenia zmiany zachodzące w układzie krążenia i układzie oddechowym są ściśle ze sobą związane. Po zmniejszeniu oporu naczyniowego płuc i wypełnieniu krwią naczyń włosowatych płuc krew przecieka przez przewód tętniczy z aorty do krążenia płucnego — zwiększa się ciśnienie w lewym przedsionku. Zaciśnięcie pępowiny pociąga za sobą wzrost ciśnienia w tętnicach krążenia dużego, obniżenie ciśnienia w żyle próżnej dolnej i prawym przedsionku; wskutek powstałej różnicy ciśnień zamyka się zastawka otworu owalnego, a po ustaniu krążenia w żyle pępowinowej zamyka się przewód żylny.