Poród w ułożeniu czołowym

Ułożenie czołowe najczęściej rozpoznaje się przy główce silnie przypartej do wchodu miednicy. Czasami ułożenie czołowe stanowi stadium przejściowe do ułożenia twarzowego. Punktem prowadzącym jest czoło płodu. Główka wchodzi do miednicy swym największym obwodem ciemieniowo-bródkowym. Z ułożeń odgięciowych ułożenie czołowe jest najbardziej niebezpieczne dla matki i płodu. Częstość występowania wynosi około 0,2% wszystkich porodów. Do płaszczyzny wchodu główka wstawia się szwem czołowym w poprzeczny wymiar miednicy i w tym wymiarze zwykle schodzi aż na dno miednicy. Obrót wewnętrzny główki z czołem i twarzą w kierunku spojenia łonowego odbywa się dopiero na dnie miednicy. Do rzadkości jednak należy ustawienie się czoła w wymiarze prostym wychodu miednicy. Częściej występuje ustawienie czoła w wymiarze skośnym. Rodzenie się główki odbywa się w ten sposób, że okolica nasady nosa, opierając się o łuk łonowy, powoduje maksymalne przygięcie główki, które umożliwia urodzenie się po kroczu tyłogłowia. Następnie za pomocą odgięcia rodzi się twarz i główka płodu. Obrót zewnętrzny odbywa się w sposób zwykły. Główka w trakcie przechodzenia przez kanał ulega znacznemu zniekształceniu, przybierając kształt piramidy. a. część przodująca — główka, okolica czołowa, z nasadą nosa; b. punkt prowadzący — czoło wraz z nasadą nosa; c. płaszczyzna miarodajna — ciemieniowo-bródkowa o obwodzie 36 cm; d. punkt podparcia (obrotu) — szczęka górna; e. mechanizm porodu — przygięcie, a następnie niewielkie odgięcie; f. kształt główki — piramidalny. Rozpoznanie podejmujemy w wyniku badania zewnętrznego, a przede wszystkim wewnętrznego. Badaniem zewnętrznym nad spojeniem łonowym stwierdza się równoległy przebieg bruzdy szyjnej. Po stronie grzbietu stwierdza się opór potylicy. Badaniem wewnętrznym przez pochwę stwierdza się przodujące czoło wraz z oczodołami i nasadą nosa płodu. W ułożeniu czołowym, przy porodzie naturalnymi drogami rodnymi, rokowanie zarówno dla matki, jak i płodu jest niepomyślne. U matki, z powodu zazwyczaj przedłużonego porodu, przedwcześnie pękniętego pęcherza płodowego i przechodzenia główki płodu największym swym obwodem, dochodzi do zakażenia i rozległych obrażeń kanału rodnego. Przy dużej nie- współmierności porodowej może dojść do pęknięcia macicy. Jedynie przy nieprzedłużającym się porodzie, małej podatnej główce płodu i obszernej miednicy możemy się zdecydować na prowadzenie porodu naturalnymi drogami rodnymi. Poród samoistny występuje w około 20% przypadków, a pozostałą liczbę ciężarnych rozwiązujemy przez cięcie cesarskie.