Rozpoznanie i rokowanie – niskie poprzeczne ustawienie główki

Badaniem wewnętrznym przez pochwę stwierdzamy, że główka płodu znajduje się na dnie miednicy, szew strzałkowy jest w wymiarze poprzecznym miednicy, punktem prowadzącym jest okolica międzyciemieniowa. Rokowanie dla płodu i matki jest na ogół pomyślne. Stwierdza się jednak w tej grupie porodów więcej urazów główki płodu, spowodowanych oporem tkanek dna miednicy i mięśni krocza, oraz niedotlenienie z powodu przedłużania się II okresu porodu. U matki występuje większy odsetek uszkodzeń ścian pochwy i tkanek krocza. Po stwierdzeniu badaniem wewnętrznym niskiego poprzecznego ustawienia główki należy przy braku objawów zagrożenia płodu stworzyć warunki do zwrotu główki szwem strzałkowym do wymiaru prostego. W tym celu należy rodzącą ułożyć na boku, odpowiadającym potylicy płodu, a więc przy ustawieniu I — na lewym, przy II — na prawym. W wypadku słabych skurczów macicy trzeba podłączyć kroplówkę z oksytocyną. Niekiedy też należy wyrabiać skurcze parte przy leżeniu rodzącej na boku. Po każdym skurczu osłuchujemy czynność serca płodu. Jeżeli wcześniej nie zaistnieją wskazania (zaburzenia czynności serca płodu, niskie pH krwi włośniczkowej płodu), to po godzinnym wyczekiwaniu, gdy główka nie dokonała II zwrotu, należy poród ukończyć próżniociągiem bądź zabiegiem kleszczowym.