Rozpoznanie i postępowanie w porodzie o ułożeniu potylicowymtylnym

W czasie badania wewnętrznego stwierdzamy główkę ustaloną w cieśni lub wychodzie miednicy, szew strzałkowy znajduje się w wymiarze skośnym lub prostym, ciemiączko przednie bliżej spojenia łonowego, a ciemiączko tylne bliżej kości krzyżowej. Najczęściej poród przebiega samoistnie (w ok. 80%), ale tylko w 35% bez powikłań. Najczęstszym powikłaniem jest przedłużony poród i związane z tym następstwa. Niebezpieczeństwa grożące matce, to przede wszystkim rozerwanie krocza skutkiem rodzącej się główki lub stosowanych zabiegów położniczych, płód natomiast jest narażony na urazy czaszki i niedotlenienie. W przypadku niepostępującego porodu przeprowadzamy analizę dotychczasowego przebiegu porodu, kontrolujemy ponownie wyniki badania zewnętrznego miednicy i badamy rodzącą wewnętrznie — przez pochwę. Jeżeli nieprawidłowo zwrócona główka płodu znajduje się w próżni miednicy, zalecamy rodzącej leżenie na boku, odpowiadającym tyłogłowiu płodu. Czasami udaje się przez takie ułożenie rodzącej doprowadzić do zwrotu główki potylicą pod spojenie łonowe. Udzielając pomocy przy rodzeniu się główki należy zwracać uwagę na odwrotny mechanizm wytaczania główki — najpierw przygięcie, a potem wyprostowanie główki. Zawsze należy wykonać nacięcie krocza, w przeciwnym razie grozi to rozległym pęknięciem krocza. Jeżeli drugi okres przedłuża się bądź stwierdza się wykładniki zagrożenia płodu (wahania tętna płodu, niskie pH krwi włośniczkowej płodu) i jeżeli główka znajduje się w wychodzie, poród kończymy za pomocą próżniociągu bądź kleszczy.