Obsługa porodu

Z chwilą ukazania się w szparze sromowej części główki u pierwiastki, a napinania się krocza u wieloródki, należy przygotować się do obsłużenia porodu, uwzględniając zasady aseptyki i antyseptyki. Rodzącą układa się na grzbiecie z rozstawionymi nogami i podłożoną pod pośladki twardą, klinową poduszką. Gdy w szparze sromowej jest widoczna coraz większa część potylicy, która nie cofa się po skurczu, ułożona na płasko dłoń lewej ręki reguluje przerzynanie się główki — najmniejszym obwodem i powoli. Kiedy spod spojenia łonowego urodzi się tyłogłowie, pozwalamy na odginanie się główki i wytaczanie czoła i twarzy. Przerzynanie się czoła jest najbardziej krytycznym momentem; ta część główki powinna być wytoczona przy szczególnie świadomej regulacji siły parcia przez rodzącą. Ręka prawa (kciuk i wskaziciel na kroczu) może być użyta przy wytaczaniu główki tylko wyjątkowo, przy bardzo gwałtownym skurczu. Rodzenie się główki w opisany sposób pozwala przede wszystkim zabezpieczyć płód przed uszkodzeniami wewnątrzczaszkowymi, a także uniknąć rozległych obrażeń kanału rodnego matki. Mechanizm rodzenia się barków przedstawiono w jednym z poprzednich rozdziałów. Wypada dodać tylko, że pomoc przy rodzeniu barków polega na uchwyceniu główki obu dłońmi ułożonymi na policzkach i skroniach oraz wytoczeniu barku przedniego, a następnie za pomocą ruchu półkolistego ku górze wytoczeniu i urodzeniu barku oraz ramienia tylnego. Odpępnienia dokonujemy po ustaniu tętnienia pępowiny (około 2 min), przez co noworodek zyskuje około 50—100 ml krwi.