Rozpoznanie i rokowanie – poród w położeniu miednicowym

Rozpoznanie położeń miednicowych nie przedstawia większych trudności i jest możliwe na podstawie badania położniczego zewnętrznego, wewnętrznego i ewentualnie wykonanego zdjęcia rtg. Rokowanie. Przy prawidłowej ocenie sytuacji położniczej i prawidłowym wybraniu drogi porodu rokowanie tak dla płodu, jak i matki jest dobre. Niemniej jednak w tej grupie porodów stwierdza się znacznie większą liczbę powikłań, a śmiertelność płodów i noworodków wynosi od 6 do 14%. Powikłania te uwarunkowane są już samą etiologią położeń miednicowych oraz większą liczbą porodów przedwczesnych w tej grupie porodów, sięgającą 30%. Na liczbę powikłań ma również wpływ stopień donoszenia płodu oraz doświadczenie lekarza prowadzącego poród. Trudności związane z udzieleniem pomocy ręcznej zwiększają możliwość uszkodzenia noworodka, a mianowicie mogą wystąpić złamania lub zwichnięcia kończyn, porażenia splotu ramiennego oraz uszkodzenia narządów wewnętrznych. Skutkiem udzielenia pomocy ręcznej może dojść do zarzucenia rączek i zatrzymania porodu. W tej grupie porodów częściej zdarza się niedotlenienie wewnątrzmaciczne płodów, a to skutkiem ucisku pępowiny przez następującą główkę lub zatrzymaniem główki przez niedostatecznie rozwarte bądź obkurczone wokół szyi ujście szyjki macicy. Również częściej w położeniach miednicowych wypada pępowina, zdarza się urwanie pępowiny, częściej przedwcześnie pęka pęcherz płodowy. U matki może dojść w porodach miednicowych do obrażeń kanału rodnego w postaci rozdarcia szyjki i pęknięcia krocza..